Verb
Sülven: sün·nen
[1]
Opbowoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
sün­nen
PPP:
sünn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik sünn
du sünn­st
he/se/dat sünn­t
wi sünn­t
ji sünn­t
se sünn­t
Vergangen Tiet:
ik sünn
du sünn­st
he/se/dat sünn
wi sün­nen
ji sün­nen
se sün­nen
Perfekt:
ik heff sünn­t
du hest sünn­t
he/se/dat hett sünn­t
wi hebbt sünn­t
ji hebbt sünn­t
se hebbt sünn­t
Kunjunktiv:
ik sünn
du sünn­st
he/se/dat sünn
wi sün­nen
ji sün­nen
se sün­nen
Imperativ:
sünn!
sünn­t!

Etymologie:

Woort afleidt von: Sünn
Identische Wöör ››› sünnen ❔︎