Utspraak op Platt: /dœ͡ɐbɾɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: dör·bre·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
dör en Hinnernis dörgahn
düütsch:
Bispelen:
De Scheep hebbt de Blockaad dörbraken.
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Ik bün dörbraken dör’t Ies.

Verbformen:

Infinitiv:
dör­bre­ken
PPP:
dör­bra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik breek dör
du bri­ckst dör
he/se/dat bri­ckt dör
wi breekt dör
ji breekt dör
se breekt dör
Vergangen Tiet:
ik bröök dör
du bröökst dör
he/se/dat bröök dör
wi brö­ken dör
ji brö­ken dör
se brö­ken dör
Perfekt:
ik bün dör­bra­ken
du büst dör­bra­ken
he/se/dat is dör­bra­ken
wi sünd dör­bra­ken
ji sünd dör­bra­ken
se sünd dör­bra­ken
Kunjunktiv:
ik bröök dör
du bröökst dör
he/se/dat bröök dör
wi brö­ken dör
ji brö­ken dör
se brö­ken dör
Imperativ:
breek dör!
breekt dör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: dör + breken