Utspraak op Platt: /stɾɔːln̩/
Verb
Sülven: strah·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Uran strahlt radioaktiv.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
strah­len
PPP:
strahlt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik strahl
du strahlst
he/se/dat strahlt
wi strahlt
ji strahlt
se strahlt
Vergangen Tiet:
ik strahl
du strahlst
he/se/dat strahl
wi strah­len
ji strah­len
se strah­len
Perfekt:
ik heff strahlt
du hest strahlt
he/se/dat hett strahlt
wi hebbt strahlt
ji hebbt strahlt
se hebbt strahlt
Kunjunktiv:
ik strahl
du strahlst
he/se/dat strahl
wi strah­len
ji strah­len
se strah­len
Imperativ:
strahl!
strahlt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Strahl