Utspraak op Platt: /fəɾviːtn̩/
Verb
Sülven: ver·wie·ten
[1]
Randwoortschatt
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
ver­wie­ten
PPP:
ver­we­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­wiet
du ver­witt­st
he/se/dat ver­witt
wi ver­wiet
ji ver­wiet
se ver­wiet
Vergangen Tiet:
ik ver­weet
du ver­weetst
he/se/dat ver­weet
wi ver­we­ten
ji ver­we­ten
se ver­we­ten
Perfekt:
ik heff ver­we­ten
du hest ver­we­ten
he/se/dat hett ver­we­ten
wi hebbt ver­we­ten
ji hebbt ver­we­ten
se hebbt ver­we­ten
Kunjunktiv:
ik ver­weet
du ver­weetst
he/se/dat ver­weet
wi ver­we­ten
ji ver­we­ten
se ver­we­ten
Imperativ:
ver­wiet!
ver­wiet!

Etymologie:

Woort afleidt von: ver-