Utspraak op Platt: /afkɾat͡sn̩/
Verb
Sülven: af·krat·zen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik bün noch veel to jung to’t Afkratzen!

Verbformen:

Infinitiv:
af­krat­zen
PPP:
af­kratzt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kratz af
du kratzst af
he/se/dat kratzt af
wi kratzt af
ji kratzt af
se kratzt af
Vergangen Tiet:
ik kratz af
du kratzst af
he/se/dat kratz af
wi krat­zen af
ji krat­zen af
se krat­zen af
Perfekt:
ik heff af­kratzt
du hest af­kratzt
he/se/dat hett af­kratzt
wi hebbt af­kratzt
ji hebbt af­kratzt
se hebbt af­kratzt
Kunjunktiv:
ik kratz af
du kratzst af
he/se/dat kratz af
wi krat­zen af
ji krat­zen af
se krat­zen af
Imperativ:
kratz af!
kratzt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + kratzen