Utspraak op Platt: /afvɛːn/
Verb
Sülven: af·we·en
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
De Knoop von mien Jack is af.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[4]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
Bispelen:
Dissen Bruuk is nu af.

Verbformen:

Infinitiv:
af­we­en
PPP:
af­ween
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bün af
du büst af
he/se/dat is af
wi sünd af
ji sünd af
se sünd af
Vergangen Tiet:
ik weer af
du weerst af
he/se/dat weer af
wi we­ren af
ji we­ren af
se we­ren af
Perfekt:
ik bün af­ween
du büst af­ween
he/se/dat is af­ween
wi sünd af­ween
ji sünd af­ween
se sünd af­ween
Kunjunktiv:
ik weer af
du weerst af
he/se/dat weer af
wi we­ren af
ji we­ren af
se we­ren af
Imperativ:
bün af!
sünd af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + ween