Utspraak op Platt: /anviːzn̩/
Verb
Sülven: an·wie·sen
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
todelen
düütsch:
anweisen
zuweisen
nedderlandsch:
aanwijzen
toewijzen
engelsch:
allocate
assign
Bispelen:
He hett de Besökers en Slaapsteed anwiest.
[2]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
anleiden, wiesen, wo wat geiht
düütsch:
anweisen
anleiten
nedderlandsch:
aanwijzen
onderwijzen
engelsch:
instruct
order
Bispelen:
Mitünner mööt de Lüüd en beten anwiest warrn.

Verbformen:

Infinitiv:
an­wie­sen
PPP:
an­wiest
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wies an
du wiest an
he/se/dat wiest an
wi wiest an
ji wiest an
se wiest an
Vergangen Tiet:
ik wies an
du wiest an
he/se/dat wies an
wi wie­sen an
ji wie­sen an
se wie­sen an
Perfekt:
ik heff an­wiest
du hest an­wiest
he/se/dat hett an­wiest
wi hebbt an­wiest
ji hebbt an­wiest
se hebbt an­wiest
Kunjunktiv:
ik wies an
du wiest an
he/se/dat wies an
wi wie­sen an
ji wie­sen an
se wie­sen an
Imperativ:
wies an!
wiest an!
Noordnedder­sassisch
Infinitiv:
an­wie­sen
PPP:
an­we­sen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wies an
du wis­st an
he/se/dat wis­st an
wi wiest an
ji wiest an
se wiest an
Vergangen Tiet:
ik wees an
du weest an
he/se/dat wees an
wi we­sen an
ji we­sen an
se we­sen an
Perfekt:
ik heff an­we­sen
du hest an­we­sen
he/se/dat hett an­we­sen
wi hebbt an­we­sen
ji hebbt an­we­sen
se hebbt an­we­sen
Kunjunktiv:
ik wees an
du weest an
he/se/dat wees an
wi we­sen an
ji we­sen an
se we­sen an
Imperativ:
wies an!
wiest an!
Prüßisch

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + wiesen

Tohoopsett Wöör:

an anwiest
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.