Utspraak op Platt: /ʏmkɔːm̩/
Verb
Sülven: üm·ka·men
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
noch wedder ümdreihn
düütsch:
umdrehen
zurückkommen
Bispelen:
He weer al na de Döör rut, dor is he noch wedder ümkamen un harr noch een Fraag mehr.

Verbformen:

Infinitiv:
üm­ka­men
PPP:
üm­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam üm
du kumm­st üm
he/se/dat kumm­t üm
wi kaamt üm
ji kaamt üm
se kaamt üm
Vergangen Tiet:
ik keem üm
du keemst üm
he/se/dat keem üm
wi ke­men üm
ji ke­men üm
se ke­men üm
Perfekt:
ik bün üm­ka­men
du büst üm­ka­men
he/se/dat is üm­ka­men
wi sünd üm­ka­men
ji sünd üm­ka­men
se sünd üm­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem üm
du keemst üm
he/se/dat keem üm
wi ke­men üm
ji ke­men üm
se ke­men üm
Imperativ:
kaam üm!
kaamt üm!
Infinitiv:
üm­ka­men
PPP:
üm­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kumm üm
du kumm­st üm
he/se/dat kumm­t üm
wi kaamt üm
ji kaamt üm
se kaamt üm
Vergangen Tiet:
ik keem üm
du keemst üm
he/se/dat keem üm
wi ke­men üm
ji ke­men üm
se ke­men üm
Perfekt:
ik bün üm­ka­men
du büst üm­ka­men
he/se/dat is üm­ka­men
wi sünd üm­ka­men
ji sünd üm­ka­men
se sünd üm­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem üm
du keemst üm
he/se/dat keem üm
wi ke­men üm
ji ke­men üm
se ke­men üm
Imperativ:
kumm üm!
kaamt üm!
Infinitiv:
üm­ka­men
PPP:
üm­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam üm
du kümm­st üm
he/se/dat kümm­t üm
wi kaamt üm
ji kaamt üm
se kaamt üm
Vergangen Tiet:
ik keem üm
du keemst üm
he/se/dat keem üm
wi ke­men üm
ji ke­men üm
se ke­men üm
Perfekt:
ik bün üm­ka­men
du büst üm­ka­men
he/se/dat is üm­ka­men
wi sünd üm­ka­men
ji sünd üm­ka­men
se sünd üm­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem üm
du keemst üm
he/se/dat keem üm
wi ke­men üm
ji ke­men üm
se ke­men üm
Imperativ:
kaam üm!
kaamt üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + kamen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.