Utspraak op Platt: /vɛdɐɡɾøːy̯tn̩/
Verb
Sülven: wed·der·grö·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik schall di von Korl gröten. — Grööt em man wedder!

Verbformen:

Infinitiv:
wed­der­grö­ten
PPP:
wed­der­grööt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik grööt wedder
du gröötst wedder
he/se/dat grööt wedder
wi grööt wedder
ji grööt wedder
se grööt wedder
Vergangen Tiet:
ik grööt wedder
du gröötst wedder
he/se/dat grööt wedder
wi grö­ten wedder
ji grö­ten wedder
se grö­ten wedder
Perfekt:
ik heff wed­der­grööt
du hest wed­der­grööt
he/se/dat hett wed­der­grööt
wi hebbt wed­der­grööt
ji hebbt wed­der­grööt
se hebbt wed­der­grööt
Kunjunktiv:
ik grööt wedder
du gröötst wedder
he/se/dat grööt wedder
wi grö­ten wedder
ji grö­ten wedder
se grö­ten wedder
Imperativ:
grööt wedder!
grööt wedder!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: wedder + gröten