Utspraak op Platt: /vɛçsnapm̩/
Verb
Sülven: weg·snap·pen
[1]
Randwoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Se hett mi dat vör de Nees wegsnappt.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­snap­pen
PPP:
weg­snapp­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik snapp weg
du snapp­st weg
he/se/dat snapp­t weg
wi snapp­t weg
ji snapp­t weg
se snapp­t weg
Vergangen Tiet:
ik snapp weg
du snapp­st weg
he/se/dat snapp weg
wi snap­pen weg
ji snap­pen weg
se snap­pen weg
Perfekt:
ik heff weg­snapp­t
du hest weg­snapp­t
he/se/dat hett weg­snapp­t
wi hebbt weg­snapp­t
ji hebbt weg­snapp­t
se hebbt weg­snapp­t
Kunjunktiv:
ik snapp weg
du snapp­st weg
he/se/dat snapp weg
wi snap­pen weg
ji snap­pen weg
se snap­pen weg
Imperativ:
snapp weg!
snapp­t weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + snappen