Utspraak op Platt: /vɔː͡ɐnɛɪ̯m̩/
Verb
Sülven: wohr·neh·men
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
en Gelegenheit bruken
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Freit mi, dat ji hier sünd. Ik will de Gelegenheit wohrnehmen un jo wat vertellen.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik harr em meist nich wohrnahmen, so liesen weer he.

Verbformen:

Infinitiv:
wohr­neh­men
PPP:
wohr­nah­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik nehm wohr
du nimm­st wohr
he/se/dat nimm­t wohr
wi nehmt wohr
ji nehmt wohr
se nehmt wohr
Vergangen Tiet:
ik nöhm wohr
du nöhmst wohr
he/se/dat nöhm wohr
wi nöh­men wohr
ji nöh­men wohr
se nöh­men wohr
Perfekt:
ik heff wohr­nah­men
du hest wohr­nah­men
he/se/dat hett wohr­nah­men
wi hebbt wohr­nah­men
ji hebbt wohr­nah­men
se hebbt wohr­nah­men
Kunjunktiv:
ik nöhm wohr
du nöhmst wohr
he/se/dat nöhm wohr
wi nöh­men wohr
ji nöh­men wohr
se nöh­men wohr
Imperativ:
nehm wohr!
nehmt wohr!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: wohr + nehmen