Utspraak op Platt: /ɾuːtstɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: rut·ste·ken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Fläätz hett mi de Tung rutsteken.

Verbformen:

Infinitiv:
rut­ste­ken
PPP:
rut­ste­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik steek rut
du sti­ckst rut
he/se/dat sti­ckt rut
wi steekt rut
ji steekt rut
se steekt rut
Vergangen Tiet:
ik stöök rut
du stöökst rut
he/se/dat stöök rut
wi stö­ken rut
ji stö­ken rut
se stö­ken rut
Perfekt:
ik heff rut­ste­ken
du hest rut­ste­ken
he/se/dat hett rut­ste­ken
wi hebbt rut­ste­ken
ji hebbt rut­ste­ken
se hebbt rut­ste­ken
Kunjunktiv:
ik stöök rut
du stöökst rut
he/se/dat stöök rut
wi stö­ken rut
ji stö­ken rut
se stö­ken rut
Imperativ:
steek rut!
steekt rut!
Infinitiv:
rut­ste­ken
PPP:
rut­sta­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik steek rut
du sti­ckst rut
he/se/dat sti­ckt rut
wi steekt rut
ji steekt rut
se steekt rut
Vergangen Tiet:
ik stöök rut
du stöökst rut
he/se/dat stöök rut
wi stö­ken rut
ji stö­ken rut
se stö­ken rut
Perfekt:
ik heff rut­sta­ken
du hest rut­sta­ken
he/se/dat hett rut­sta­ken
wi hebbt rut­sta­ken
ji hebbt rut­sta­ken
se hebbt rut­sta­ken
Kunjunktiv:
ik stöök rut
du stöökst rut
he/se/dat stöök rut
wi stö­ken rut
ji stö­ken rut
se stö­ken rut
Imperativ:
steek rut!
steekt rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + steken