Utspraak op Platt: /ɾuːtkiːkn̩/
Verb
Sülven: rut·kie·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dien Oors kickt rut!
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Kiek maal rut! Dat sneet!

Verbformen:

Infinitiv:
rut­kie­ken
PPP:
rut­ke­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kiek rut
du ki­ckst rut
he/se/dat ki­ckt rut
wi kiekt rut
ji kiekt rut
se kiekt rut
Vergangen Tiet:
ik keek rut
du keekst rut
he/se/dat keek rut
wi ke­ken rut
ji ke­ken rut
se ke­ken rut
Perfekt:
ik heff rut­ke­ken
du hest rut­ke­ken
he/se/dat hett rut­ke­ken
wi hebbt rut­ke­ken
ji hebbt rut­ke­ken
se hebbt rut­ke­ken
Kunjunktiv:
ik keek rut
du keekst rut
he/se/dat keek rut
wi ke­ken rut
ji ke­ken rut
se ke­ken rut
Imperativ:
kiek rut!
kiekt rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + kieken