Utspraak op Platt: /afmatɐn/
Verb
Sülven: af·mat·tern
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
sik ~
plattdüütsch:
afmöhn
düütsch:
abmühen
abquälen
abmartern
abrackern
abschinden
Bispelen:
Wenn ik von de Arbeit na Huus kaam, denn bün ik jümmer ganz afmartert.

Verbformen:

Infinitiv:
af­mat­tern
PPP:
af­mar­tert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik mar­ter af
du mar­terst af
he/se/dat mar­tert af
wi mar­tert af
ji mar­tert af
se mar­tert af
Vergangen Tiet:
ik mar­ter af
du mar­terst af
he/se/dat mar­ter af
wi mar­tern af
ji mar­tern af
se mar­tern af
Perfekt:
ik heff af­mar­tert
du hest af­mar­tert
he/se/dat hett af­mar­tert
wi hebbt af­mar­tert
ji hebbt af­mar­tert
se hebbt af­mar­tert
Kunjunktiv:
ik mar­ter af
du mar­terst af
he/se/dat mar­ter af
wi mar­tern af
ji mar­tern af
se mar­tern af
Imperativ:
mar­ter af!
mar­tert af!

Etymologie:

Woort afleidt von: af

Dubbelwöör:

afmaddeln
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.