Utspraak op Platt: /afpuːkn̩/
Verb
Sülven: af·pu·ken
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
mit de Hand en lütte Saak afmaken
düütsch:
abzupfen
abpflücken
abklauben
abkneifen
Bispelen:
Ik heff bi de Rosen de ünnersten Bläder afpuukt un jüm denn in’e Vaas stellt.

Verbformen:

Infinitiv:
af­pu­ken
PPP:
af­puukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik puuk af
du puukst af
he/se/dat puukt af
wi puukt af
ji puukt af
se puukt af
Vergangen Tiet:
ik puuk af
du puukst af
he/se/dat puuk af
wi pu­ken af
ji pu­ken af
se pu­ken af
Perfekt:
ik heff af­puukt
du hest af­puukt
he/se/dat hett af­puukt
wi hebbt af­puukt
ji hebbt af­puukt
se hebbt af­puukt
Kunjunktiv:
ik puuk af
du puukst af
he/se/dat puuk af
wi pu­ken af
ji pu­ken af
se pu­ken af
Imperativ:
puuk af!
puukt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + puken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.