Utspraak op Platt: /pɾɪkəln/
Verb
Sülven: pri·ckeln
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
jöken; sik anföhlen, as ganz veel lütte Steken
düütsch:
prickeln
sticheln
nedderlandsch:
prikkelen
tintelen
engelsch:
prickle
tingle
Bispelen:
De Sekt prickelt op de Tung.
[2]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
mit en Prick stöten
[3]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
trietzen, andrieven
düütsch:
antreiben
sticheln

Verbformen:

Infinitiv:
pri­ckeln
PPP:
pri­ckelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pri­ckel
du pri­ckelst
he/se/dat pri­ckelt
wi pri­ckelt
ji pri­ckelt
se pri­ckelt
Vergangen Tiet:
ik pri­ckel
du pri­ckelst
he/se/dat pri­ckel
wi pri­ckeln
ji pri­ckeln
se pri­ckeln
Perfekt:
ik heff pri­ckelt
du hest pri­ckelt
he/se/dat hett pri­ckelt
wi hebbt pri­ckelt
ji hebbt pri­ckelt
se hebbt pri­ckelt
Kunjunktiv:
ik pri­ckel
du pri­ckelst
he/se/dat pri­ckel
wi pri­ckeln
ji pri­ckeln
se pri­ckeln
Imperativ:
pri­ckel!
pri­ckelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: pricken

Tohoopsett Wöör:

Prickelstock
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.