Utspraak op Platt: /kɾøːməln/
Verb
Sülven: krö·meln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Koken krömelt so dull.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
Du hest ja krömelt. Maak dat man wedder weg!

Verbformen:

Infinitiv:
krö­meln
PPP:
krö­melt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krö­mel
du krö­melst
he/se/dat krö­melt
wi krö­melt
ji krö­melt
se krö­melt
Vergangen Tiet:
ik krö­mel
du krö­melst
he/se/dat krö­mel
wi krö­meln
ji krö­meln
se krö­meln
Perfekt:
ik heff krö­melt
du hest krö­melt
he/se/dat hett krö­melt
wi hebbt krö­melt
ji hebbt krö­melt
se hebbt krö­melt
Kunjunktiv:
ik krö­mel
du krö­melst
he/se/dat krö­mel
wi krö­meln
ji krö­meln
se krö­meln
Imperativ:
krö­mel!
krö­melt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Krömel