Utspraak op Platt: /kɪpəln/
Verb
Sülven: kip·peln
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
wackeln, dat dat meist ümkippt
düütsch:
kippeln
nedderlandsch:
wippen
[2]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
so op en Stohl sitten un wrangen, dat nich alle Been op de Eer staht
düütsch:
kippeln
nedderlandsch:
wippen
engelsch:
rock
a chair

Verbformen:

Infinitiv:
kip­peln
PPP:
kip­pelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kip­pel
du kip­pelst
he/se/dat kip­pelt
wi kip­pelt
ji kip­pelt
se kip­pelt
Vergangen Tiet:
ik kip­pel
du kip­pelst
he/se/dat kip­pel
wi kip­peln
ji kip­peln
se kip­peln
Perfekt:
ik heff kip­pelt
du hest kip­pelt
he/se/dat hett kip­pelt
wi hebbt kip­pelt
ji hebbt kip­pelt
se hebbt kip­pelt
Kunjunktiv:
ik kip­pel
du kip­pelst
he/se/dat kip­pel
wi kip­peln
ji kip­peln
se kip­peln
Imperativ:
kip­pel!
kip­pelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: kippen

Tohoopsett Wöör:

kippelig
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.