Utspraak op Platt: /afsnyːtn̩/
Verb
Sülven: af·snü·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
De Ösel mutt afsnüüt warrn.

Verbformen:

Infinitiv:
af­snü­ten
PPP:
af­snüüt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik snüüt af
du snüütst af
he/se/dat snüüt af
wi snüüt af
ji snüüt af
se snüüt af
Vergangen Tiet:
ik snüüt af
du snüütst af
he/se/dat snüüt af
wi snü­ten af
ji snü­ten af
se snü­ten af
Perfekt:
ik heff af­snüüt
du hest af­snüüt
he/se/dat hett af­snüüt
wi hebbt af­snüüt
ji hebbt af­snüüt
se hebbt af­snüüt
Kunjunktiv:
ik snüüt af
du snüütst af
he/se/dat snüüt af
wi snü­ten af
ji snü­ten af
se snü­ten af
Imperativ:
snüüt af!
snüüt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + Snuut