Utspraak op Platt: /biːkɾuːpm̩/
Verb
Sülven: bi·kru·pen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett ehr bikrapen.

Verbformen:

Infinitiv:
bi­kru­pen
PPP:
bi­kra­pen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bi­kruup
du bi­krüpp­st
he/se/dat bi­krüpp­t
wi bi­kruupt
ji bi­kruupt
se bi­kruupt
Vergangen Tiet:
ik bi­krööp
du bi­krööpst
he/se/dat bi­krööp
wi bi­krö­pen
ji bi­krö­pen
se bi­krö­pen
Perfekt:
ik heff bi­kra­pen
du hest bi­kra­pen
he/se/dat hett bi­kra­pen
wi hebbt bi­kra­pen
ji hebbt bi­kra­pen
se hebbt bi­kra­pen
Kunjunktiv:
ik bi­krööp
du bi­krööpst
he/se/dat bi­krööp
wi bi­krö­pen
ji bi­krö­pen
se bi­krö­pen
Imperativ:
bi­kruup!
bi­kruupt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: bi + krupen