krupig op Plattdüütsch

Utspraak op Platt: /kɾuːpɪç/

Adjektiv

Sülven: kru·pig

krupiger krupigst

[1]

Opbowoortschatt

plattdüütsch:

eng in ’n Ruum oder mit siede Deek

wat een benaut maakt, ok von enge, winkelige Straten oder Rüüm

düütsch:

beengt

räumlich

niedrig Mehr wiesen

nedderlandsch:

benauwend

engelsch:

confined

cramped Mehr wiesen

Bispelen:

Dat weer son krupigen olen Keller, wo du den Kopp intehn muttst, dat du nich anstöttst.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: krupen + -ig

Identische Wöör ››› krüpig ❔︎

Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.