Utspraak op Platt: /afzuːpm̩/
Verb
Sülven: af·su·pen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He is duun von de Brügg fullen un afsapen.
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett sik in de Elv afsapen.

Verbformen:

Infinitiv:
af­su­pen
PPP:
af­sa­pen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik suup af
du süpp­st af
he/se/dat süpp­t af
wi suupt af
ji suupt af
se suupt af
Vergangen Tiet:
ik sööp af
du sööpst af
he/se/dat sööp af
wi sö­pen af
ji sö­pen af
se sö­pen af
Perfekt:
ik bün af­sa­pen
du büst af­sa­pen
he/se/dat is af­sa­pen
wi sünd af­sa­pen
ji sünd af­sa­pen
se sünd af­sa­pen
Kunjunktiv:
ik sööp af
du sööpst af
he/se/dat sööp af
wi sö­pen af
ji sö­pen af
se sö­pen af
Imperativ:
suup af!
suupt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + supen