Utspraak op Platt: /føː͡ɐkɾiːɡn̩/
Verb
Sülven: vör·krie·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
De Köh mööt noch wat vörkriegen, de bölkt noch!

Verbformen:

Infinitiv:
vör­krie­gen
PPP:
vör­kre­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krieg vör
du krigg­st vör
he/se/dat krigg­t vör
wi kriegt vör
ji kriegt vör
se kriegt vör
Vergangen Tiet:
ik kreeg vör
du kreegst vör
he/se/dat kreeg vör
wi kre­gen vör
ji kre­gen vör
se kre­gen vör
Perfekt:
ik heff vör­kre­gen
du hest vör­kre­gen
he/se/dat hett vör­kre­gen
wi hebbt vör­kre­gen
ji hebbt vör­kre­gen
se hebbt vör­kre­gen
Kunjunktiv:
ik kreeg vör
du kreegst vör
he/se/dat kreeg vör
wi kre­gen vör
ji kre­gen vör
se kre­gen vör
Imperativ:
krieg vör!
kriegt vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + kriegen