Utspraak op Platt: /spɾœkəln/
Verb
Sülven: sprö·ckeln
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
Kaken
plattdüütsch:
in de Pann braden un dor kross bi warrn laten oder in’n Aven drögen
düütsch:
kross braten
rösten
nedderlandsch:
roosteren
uitdrogen
engelsch:
roast
fry
Bispelen:
Ik heff in de Pann Klütens spröckelt.
Wi hebbt in’n Aven Äppel spröckelt.
[2]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
sprock warrn un licht breken
düütsch:
brüchig werden
aufreißen
aufbrechen

Verbformen:

Infinitiv:
sprö­ckeln
PPP:
sprö­ckelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik sprö­ckel
du sprö­ckelst
he/se/dat sprö­ckelt
wi sprö­ckelt
ji sprö­ckelt
se sprö­ckelt
Vergangen Tiet:
ik sprö­ckel
du sprö­ckelst
he/se/dat sprö­ckel
wi sprö­ckeln
ji sprö­ckeln
se sprö­ckeln
Perfekt:
ik bün sprö­ckelt
du büst sprö­ckelt
he/se/dat is sprö­ckelt
wi sünd sprö­ckelt
ji sünd sprö­ckelt
se sünd sprö­ckelt
Kunjunktiv:
ik sprö­ckel
du sprö­ckelst
he/se/dat sprö­ckel
wi sprö­ckeln
ji sprö­ckeln
se sprö­ckeln
Imperativ:
sprö­ckel!
sprö­ckelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Sprock
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.