Utspraak op Platt: /adɐkaʊ̯ən/
Verb
Sülven: ad·der·kau·en
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Koh steiht op de Wisch un adderkaut.

Verbformen:

Infinitiv:
ad­der­kau­en
PPP:
ad­der­kaut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ad­der­kau
du ad­der­kaust
he/se/dat ad­der­kaut
wi ad­der­kaut
ji ad­der­kaut
se ad­der­kaut
Vergangen Tiet:
ik ad­der­kau
du ad­der­kaust
he/se/dat ad­der­kau
wi ad­der­kaun
ji ad­der­kaun
se ad­der­kaun
Perfekt:
ik heff ad­der­kaut
du hest ad­der­kaut
he/se/dat hett ad­der­kaut
wi hebbt ad­der­kaut
ji hebbt ad­der­kaut
se hebbt ad­der­kaut
Kunjunktiv:
ik ad­der­kau
du ad­der­kaust
he/se/dat ad­der­kau
wi ad­der­kaun
ji ad­der­kaun
se ad­der­kaun
Imperativ:
ad­der­kau!
ad­der­kaut!

Etymologie:

Woort afleidt von: kauen