Utspraak op Platt: /ɛdɐkaʊ̯ən/
Verb
Sülven: ed·der·kau·en
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Koh steiht op de Wisch un edderkaut.

Verbformen:

Infinitiv:
ed­der­kau­en
PPP:
ed­der­kaut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ed­der­kau
du ed­der­kaust
he/se/dat ed­der­kaut
wi ed­der­kaut
ji ed­der­kaut
se ed­der­kaut
Vergangen Tiet:
ik ed­der­kau
du ed­der­kaust
he/se/dat ed­der­kau
wi ed­der­kaun
ji ed­der­kaun
se ed­der­kaun
Perfekt:
ik heff ed­der­kaut
du hest ed­der­kaut
he/se/dat hett ed­der­kaut
wi hebbt ed­der­kaut
ji hebbt ed­der­kaut
se hebbt ed­der­kaut
Kunjunktiv:
ik ed­der­kau
du ed­der­kaust
he/se/dat ed­der­kau
wi ed­der­kaun
ji ed­der­kaun
se ed­der­kaun
Imperativ:
ed­der­kau!
ed­der­kaut!

Etymologie:

Woort afleidt von: kauen