Utspraak op Platt: /fəɾtɾɛkn̩/
Verb
Sülven: ver·tre·cken
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
sik ~
plattdüütsch:
weggahn
to’n Bispeel von Daak oder en Gewidder
düütsch:
verziehen
Bispelen:
In’n Loop von’n Morgen deed de Daak sik vertrecken.
[2]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
so optrecken, dat dat Kind slechte Maneern annimmt
düütsch:
verziehen
Bispelen:
Du vertreckst dat Kind ganz un goor, wenn du em jümmer allens verlöövst!
[3]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
in Unform bringen
vör allen dat Gesicht
Bispelen:
„Äh, dat smeckt ja gresig“, seed he un vertröck dat Gesicht.

Verbformen:

Infinitiv:
ver­tre­cken
PPP:
ver­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­treck
du ver­tre­ckst
he/se/dat ver­tre­ckt
wi ver­tre­ckt
ji ver­tre­ckt
se ver­tre­ckt
Vergangen Tiet:
ik ver­tröck
du ver­trö­ckst
he/se/dat ver­tröck
wi ver­trö­cken
ji ver­trö­cken
se ver­trö­cken
Perfekt:
ik heff ver­tro­cken
du hest ver­tro­cken
he/se/dat hett ver­tro­cken
wi hebbt ver­tro­cken
ji hebbt ver­tro­cken
se hebbt ver­tro­cken
Kunjunktiv:
ik ver­tröck
du ver­trö­ckst
he/se/dat ver­tröck
wi ver­trö­cken
ji ver­trö­cken
se ver­trö­cken
Imperativ:
ver­treck!
ver­tre­ckt!
Infinitiv:
ver­tre­cken
PPP:
ver­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­treck
du ver­tre­ckst
he/se/dat ver­tre­ckt
wi ver­tre­ckt
ji ver­tre­ckt
se ver­tre­ckt
Vergangen Tiet:
ik ver­treck
du ver­tre­ckst
he/se/dat ver­treck
wi ver­tre­cken
ji ver­tre­cken
se ver­tre­cken
Perfekt:
ik heff ver­tro­cken
du hest ver­tro­cken
he/se/dat hett ver­tro­cken
wi hebbt ver­tro­cken
ji hebbt ver­tro­cken
se hebbt ver­tro­cken
Kunjunktiv:
ik ver­treck
du ver­tre­ckst
he/se/dat ver­treck
wi ver­tre­cken
ji ver­tre­cken
se ver­tre­cken
Imperativ:
ver­treck!
ver­tre­ckt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + trecken

Tohoopsett Wöör:

vertrocken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.