Utspraak op Platt: /klyːtɐn/
Verb
Sülven: klü·tern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
[2]
Opbowoortschatt
Bispelen:
Wi hebbt uns mit Sneebäll klütert.

Verbformen:

Infinitiv:
klü­tern
PPP:
klü­tert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klü­ter
du klü­terst
he/se/dat klü­tert
wi klü­tert
ji klü­tert
se klü­tert
Vergangen Tiet:
ik klü­ter
du klü­terst
he/se/dat klü­ter
wi klü­tern
ji klü­tern
se klü­tern
Perfekt:
ik heff klü­tert
du hest klü­tert
he/se/dat hett klü­tert
wi hebbt klü­tert
ji hebbt klü­tert
se hebbt klü­tert
Kunjunktiv:
ik klü­ter
du klü­terst
he/se/dat klü­ter
wi klü­tern
ji klü­tern
se klü­tern
Imperativ:
klü­ter!
klü­tert!

Etymologie:

Woort afleidt von: Kluut