Utspraak op Platt: /afʃɛɪ̯tn̩/
Verb
Sülven: af·sche·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Armbost schütt Bolten af.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Mit de Flak hebbt se versöcht, de Flegers aftoscheten.

Verbformen:

Infinitiv:
af­sche­ten
PPP:
af­scha­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik scheet af
du schütt­st af
he/se/dat schütt af
wi scheet af
ji scheet af
se scheet af
Vergangen Tiet:
ik schööt af
du schöötst af
he/se/dat schööt af
wi schö­ten af
ji schö­ten af
se schö­ten af
Perfekt:
ik heff af­scha­ten
du hest af­scha­ten
he/se/dat hett af­scha­ten
wi hebbt af­scha­ten
ji hebbt af­scha­ten
se hebbt af­scha­ten
Kunjunktiv:
ik schööt af
du schöötst af
he/se/dat schööt af
wi schö­ten af
ji schö­ten af
se schö­ten af
Imperativ:
scheet af!
scheet af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + scheten