Utspraak op Platt: /ɪntɾɛkn̩/
Verb
Sülven: in·tre·cken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
In de Stadt sünd Soldaten introcken.
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Nadem he weg is, is nu bi uns wedder Roh introcken.

Verbformen:

Infinitiv:
in­tre­cken
PPP:
in­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik treck in
du tre­ckst in
he/se/dat tre­ckt in
wi tre­ckt in
ji tre­ckt in
se tre­ckt in
Vergangen Tiet:
ik tröck in
du trö­ckst in
he/se/dat tröck in
wi trö­cken in
ji trö­cken in
se trö­cken in
Perfekt:
ik bün in­tro­cken
du büst in­tro­cken
he/se/dat is in­tro­cken
wi sünd in­tro­cken
ji sünd in­tro­cken
se sünd in­tro­cken
Kunjunktiv:
ik tröck in
du trö­ckst in
he/se/dat tröck in
wi trö­cken in
ji trö­cken in
se trö­cken in
Imperativ:
treck in!
tre­ckt in!
Infinitiv:
in­tre­cken
PPP:
in­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik treck in
du tre­ckst in
he/se/dat tre­ckt in
wi tre­ckt in
ji tre­ckt in
se tre­ckt in
Vergangen Tiet:
ik treck in
du tre­ckst in
he/se/dat treck in
wi tre­cken in
ji tre­cken in
se tre­cken in
Perfekt:
ik bün in­tro­cken
du büst in­tro­cken
he/se/dat is in­tro­cken
wi sünd in­tro­cken
ji sünd in­tro­cken
se sünd in­tro­cken
Kunjunktiv:
ik treck in
du tre­ckst in
he/se/dat treck in
wi tre­cken in
ji tre­cken in
se tre­cken in
Imperativ:
treck in!
tre­ckt in!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: in + trecken