Utspraak op Platt: /afbløːy̯n/
Verb
Sülven: af·blöhn
[1]
Randwoortschatt

Verbformen:

Infinitiv:
af­blöhn
PPP:
af­blöht
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik blöh af
du blöhst af
he/se/dat blöht af
wi blöht af
ji blöht af
se blöht af
Vergangen Tiet:
ik blöh af
du blöhst af
he/se/dat blöh af
wi blöhn af
ji blöhn af
se blöhn af
Perfekt:
ik bün af­blöht
du büst af­blöht
he/se/dat is af­blöht
wi sünd af­blöht
ji sünd af­blöht
se sünd af­blöht
Kunjunktiv:
ik blöh af
du blöhst af
he/se/dat blöh af
wi blöhn af
ji blöhn af
se blöhn af
Imperativ:
blöh af!
blöht af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + blöhn