Utspraak op Platt: /snɔ͡ɐkn̩/
Verb
Sülven: snor·ken
[1]
Opbowoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett de ganze Nacht snorkt.

Verbformen:

Infinitiv:
snor­ken
PPP:
snorkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik snork
du snorkst
he/se/dat snorkt
wi snorkt
ji snorkt
se snorkt
Vergangen Tiet:
ik snork
du snorkst
he/se/dat snork
wi snor­ken
ji snor­ken
se snor­ken
Perfekt:
ik heff snorkt
du hest snorkt
he/se/dat hett snorkt
wi hebbt snorkt
ji hebbt snorkt
se hebbt snorkt
Kunjunktiv:
ik snork
du snorkst
he/se/dat snork
wi snor­ken
ji snor­ken
se snor­ken
Imperativ:
snork!
snorkt!