Utspraak op Platt: /afføːy̯ɾən/
Verb
Sülven: af·föh·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
af­föh­ren
PPP:
af­föhrt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik föhr af
du föhrst af
he/se/dat föhrt af
wi föhrt af
ji föhrt af
se föhrt af
Vergangen Tiet:
ik föhr af
du föhrst af
he/se/dat föhr af
wi föh­ren af
ji föh­ren af
se föh­ren af
Perfekt:
ik bün af­föhrt
du büst af­föhrt
he/se/dat is af­föhrt
wi sünd af­föhrt
ji sünd af­föhrt
se sünd af­föhrt
Kunjunktiv:
ik föhr af
du föhrst af
he/se/dat föhr af
wi föh­ren af
ji föh­ren af
se föh­ren af
Imperativ:
föhr af!
föhrt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + föhren