Utspraak op Platt: /anblafn̩/
Verb
Sülven: an·blaf·fen
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
anschre’en
düütsch:
anschreien
anbrüllen
nedderlandsch:
aanblaffen
engelsch:
yell at
Bispelen:
Bruukst mi doch nich lieks so anblaffen, wenn ik wat verkehrt maakt heff.
[2]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
anbellen
düütsch:
anbellen
nedderlandsch:
aanblaffen
engelsch:
bark at
Bispelen:
De Hund hett mi so anblafft, ik heff mi goornich rop op’n Hoff troot.

Verbformen:

Infinitiv:
an­blaf­fen
PPP:
an­blaff­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik blaff an
du blaff­st an
he/se/dat blaff­t an
wi blaff­t an
ji blaff­t an
se blaff­t an
Vergangen Tiet:
ik blaff an
du blaff­st an
he/se/dat blaff an
wi blaf­fen an
ji blaf­fen an
se blaf­fen an
Perfekt:
ik heff an­blaff­t
du hest an­blaff­t
he/se/dat hett an­blaff­t
wi hebbt an­blaff­t
ji hebbt an­blaff­t
se hebbt an­blaff­t
Kunjunktiv:
ik blaff an
du blaff­st an
he/se/dat blaff an
wi blaf­fen an
ji blaf­fen an
se blaf­fen an
Imperativ:
blaff an!
blaff­t an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + blaffen

Tohoopsett Wöör:

an
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.