Utspraak op Platt: /anbɛln̩/
Verb
Sülven: an·bel·len
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
mit Bellen angahn
düütsch:
anbellen
nedderlandsch:
aanblaffen
engelsch:
bark at
Bispelen:
De Hund hett mi de ganze Tiet anbellt, bet ik wedder weggahn bün.

Verbformen:

Infinitiv:
an­bel­len
PPP:
an­bell­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bell an
du bell­st an
he/se/dat bell­t an
wi bell­t an
ji bell­t an
se bell­t an
Vergangen Tiet:
ik bell an
du bell­st an
he/se/dat bell an
wi bel­len an
ji bel­len an
se bel­len an
Perfekt:
ik heff an­bell­t
du hest an­bell­t
he/se/dat hett an­bell­t
wi hebbt an­bell­t
ji hebbt an­bell­t
se hebbt an­bell­t
Kunjunktiv:
ik bell an
du bell­st an
he/se/dat bell an
wi bel­len an
ji bel­len an
se bel­len an
Imperativ:
bell an!
bell­t an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + bellen

Tohoopsett Wöör:

an
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.