Utspraak op Platt: /ɔphʊkn̩/
Verb
Sülven: op·hu·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
wat op’n Rügg nehmen
düütsch:
auf den Rücken nehmen
aufhucken
nedderlandsch:
op de rug nemen
engelsch:
take on one's back
Bispelen:
He hett de Kiep ophuckt un is loostagen.
[2]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
op’n Rügg springen
düütsch:
aufspringen
auf den Rücken
aufhocken
nedderlandsch:
opspringen
op de rug
engelsch:
jump onto
someone's back
Bispelen:
Fröher weren de Lüüd bang, dat jüm de Düvel oder en Spöök ophuckt.

Verbformen:

Infinitiv:
op­hu­cken
PPP:
op­hu­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik huck op
du hu­ckst op
he/se/dat hu­ckt op
wi hu­ckt op
ji hu­ckt op
se hu­ckt op
Vergangen Tiet:
ik huck op
du hu­ckst op
he/se/dat huck op
wi hu­cken op
ji hu­cken op
se hu­cken op
Perfekt:
ik heff op­hu­ckt
du hest op­hu­ckt
he/se/dat hett op­hu­ckt
wi hebbt op­hu­ckt
ji hebbt op­hu­ckt
se hebbt op­hu­ckt
Kunjunktiv:
ik huck op
du hu­ckst op
he/se/dat huck op
wi hu­cken op
ji hu­cken op
se hu­cken op
Imperativ:
huck op!
hu­ckt op!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: op + hucken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.