Utspraak op Platt: /ɔpstɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: op·ste·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Steek man op de Buddel en Proppen op.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
[3]
Opbowoortschatt
Bispelen:
De Revoluzzers hebbt mit opsteken Fahn den Pallast störmt.
[4]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[5]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
Bispelen:
Wi hebbt Hau opsteken.

Verbformen:

Infinitiv:
op­ste­ken
PPP:
op­ste­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik steek op
du sti­ckst op
he/se/dat sti­ckt op
wi steekt op
ji steekt op
se steekt op
Vergangen Tiet:
ik stöök op
du stöökst op
he/se/dat stöök op
wi stö­ken op
ji stö­ken op
se stö­ken op
Perfekt:
ik heff op­ste­ken
du hest op­ste­ken
he/se/dat hett op­ste­ken
wi hebbt op­ste­ken
ji hebbt op­ste­ken
se hebbt op­ste­ken
Kunjunktiv:
ik stöök op
du stöökst op
he/se/dat stöök op
wi stö­ken op
ji stö­ken op
se stö­ken op
Imperativ:
steek op!
steekt op!
Infinitiv:
op­ste­ken
PPP:
op­sta­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik steek op
du sti­ckst op
he/se/dat sti­ckt op
wi steekt op
ji steekt op
se steekt op
Vergangen Tiet:
ik stöök op
du stöökst op
he/se/dat stöök op
wi stö­ken op
ji stö­ken op
se stö­ken op
Perfekt:
ik heff op­sta­ken
du hest op­sta­ken
he/se/dat hett op­sta­ken
wi hebbt op­sta­ken
ji hebbt op­sta­ken
se hebbt op­sta­ken
Kunjunktiv:
ik stöök op
du stöökst op
he/se/dat stöök op
wi stö­ken op
ji stö­ken op
se stö­ken op
Imperativ:
steek op!
steekt op!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: op + steken