hubberig op Plattdüütsch

Utspraak op Platt: /hʊbəɾɪç/

Adjektiv

Sülven: hub·be·rig

hubberiger hubberigst

[1]

Opbowoortschatt

plattdüütsch:

mit Hubbels

düütsch:

uneben

höckerig

wellig

nedderlandsch:

hobbelig

engelsch:

bumpy

Bispelen:

De Straat is ganz hubberig, de mutt ins wedder utbetert warrn.

[2]

Randwoortschatt

plattdüütsch:

von Küll angrepen

düütsch:

fröstelnd

schaudernd

nedderlandsch:

kouwelijk

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: hubbern + -ig

Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.