Utspraak op Platt: /ɾuːtɾɛkn̩/
Verb
Sülven: rut·re·cken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
De Karktoorn reckt sik över de Stadt rut.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Uns Spraak hett sik groot rutreckt.

Verbformen:

Infinitiv:
rut­re­cken
PPP:
rut­re­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik reck rut
du re­ckst rut
he/se/dat re­ckt rut
wi re­ckt rut
ji re­ckt rut
se re­ckt rut
Vergangen Tiet:
ik reck rut
du re­ckst rut
he/se/dat reck rut
wi re­cken rut
ji re­cken rut
se re­cken rut
Perfekt:
ik heff rut­re­ckt
du hest rut­re­ckt
he/se/dat hett rut­re­ckt
wi hebbt rut­re­ckt
ji hebbt rut­re­ckt
se hebbt rut­re­ckt
Kunjunktiv:
ik reck rut
du re­ckst rut
he/se/dat reck rut
wi re­cken rut
ji re­cken rut
se re­cken rut
Imperativ:
reck rut!
re­ckt rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + recken