Utspraak op Platt: /vɛçlɔːtn̩/
Verb
Sülven: weg·la·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
He wull mi nich mehr wedder weglaten.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­la­ten
PPP:
weg­la­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik laat weg
du lett­st weg
he/se/dat lett weg
wi laat weg
ji laat weg
se laat weg
Vergangen Tiet:
ik leet weg
du leetst weg
he/se/dat leet weg
wi le­ten weg
ji le­ten weg
se le­ten weg
Perfekt:
ik heff weg­la­ten
du hest weg­la­ten
he/se/dat hett weg­la­ten
wi hebbt weg­la­ten
ji hebbt weg­la­ten
se hebbt weg­la­ten
Kunjunktiv:
ik leet weg
du leetst weg
he/se/dat leet weg
wi le­ten weg
ji le­ten weg
se le­ten weg
Imperativ:
laat weg!
laat weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + laten