Utspraak op Platt: /føː͡ɐstɛln̩/
Verb
Sülven: vör·stel·len
[1]
Opbowoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Stellst du di faken dien Tokumst vör?
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dröff ik vörstellen: dat is miene Fro.
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
vör­stel­len
PPP:
vör­stell­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik stell vör
du stell­st vör
he/se/dat stell­t vör
wi stell­t vör
ji stell­t vör
se stell­t vör
Vergangen Tiet:
ik stell vör
du stell­st vör
he/se/dat stell vör
wi stel­len vör
ji stel­len vör
se stel­len vör
Perfekt:
ik heff vör­stell­t
du hest vör­stell­t
he/se/dat hett vör­stell­t
wi hebbt vör­stell­t
ji hebbt vör­stell­t
se hebbt vör­stell­t
Kunjunktiv:
ik stell vör
du stell­st vör
he/se/dat stell vör
wi stel­len vör
ji stel­len vör
se stel­len vör
Imperativ:
stell vör!
stell­t vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + stellen