Utspraak op Platt: /smœɪ̯kɐn/
Verb
Sülven: smö·kern
[1]
Opbowoortschatt
Figurativ
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Jung smökert den ganzen Dag bloots in Böker över Dinosauriers.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He seet in’n Sessel, harr de Piep an un hett smökert.

Verbformen:

Infinitiv:
smö­kern
PPP:
smö­kert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik smö­ker
du smö­kerst
he/se/dat smö­kert
wi smö­kert
ji smö­kert
se smö­kert
Vergangen Tiet:
ik smö­ker
du smö­kerst
he/se/dat smö­ker
wi smö­kern
ji smö­kern
se smö­kern
Perfekt:
ik heff smö­kert
du hest smö­kert
he/se/dat hett smö­kert
wi hebbt smö­kert
ji hebbt smö­kert
se hebbt smö­kert
Kunjunktiv:
ik smö­ker
du smö­kerst
he/se/dat smö­ker
wi smö­kern
ji smö­kern
se smö­kern
Imperativ:
smö­ker!
smö­kert!

Etymologie:

Woort afleidt von: smöken