Utspraak op Platt: /fəɾbɾuːkn̩/
Verb
Sülven: ver·bru·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ver­bru­ken
PPP:
ver­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­bruuk
du ver­bruukst
he/se/dat ver­bruukt
wi ver­bruukt
ji ver­bruukt
se ver­bruukt
Vergangen Tiet:
ik ver­bruuk
du ver­bruukst
he/se/dat ver­bruuk
wi ver­bru­ken
ji ver­bru­ken
se ver­bru­ken
Perfekt:
ik heff ver­bruukt
du hest ver­bruukt
he/se/dat hett ver­bruukt
wi hebbt ver­bruukt
ji hebbt ver­bruukt
se hebbt ver­bruukt
Kunjunktiv:
ik ver­bruuk
du ver­bruukst
he/se/dat ver­bruuk
wi ver­bru­ken
ji ver­bru­ken
se ver­bru­ken
Imperativ:
ver­bruuk!
ver­bruukt!
Infinitiv:
ver­bru­ken
PPP:
ver­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­bruuk
du ver­brookst
he/se/dat ver­brookt
wi ver­bruukt
ji ver­bruukt
se ver­bruukt
Vergangen Tiet:
ik ver­bruuk
du ver­bruukst
he/se/dat ver­bruuk
wi ver­bru­ken
ji ver­bru­ken
se ver­bru­ken
Perfekt:
ik heff ver­bruukt
du hest ver­bruukt
he/se/dat hett ver­bruukt
wi hebbt ver­bruukt
ji hebbt ver­bruukt
se hebbt ver­bruukt
Kunjunktiv:
ik ver­bruuk
du ver­bruukst
he/se/dat ver­bruuk
wi ver­bru­ken
ji ver­bru­ken
se ver­bru­ken
Imperativ:
ver­bruuk!
ver­bruukt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + bruken