Utspraak op Platt: /anhɪsn̩/
Verb
Sülven: an·his·sen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Randwoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
He hett den Hund op mi anhisst!

Verbformen:

Infinitiv:
an­his­sen
PPP:
an­hiss­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hiss an
du hisst an
he/se/dat hiss­t an
wi hiss­t an
ji hiss­t an
se hiss­t an
Vergangen Tiet:
ik hiss an
du hisst an
he/se/dat hiss an
wi his­sen an
ji his­sen an
se his­sen an
Perfekt:
ik heff an­hiss­t
du hest an­hiss­t
he/se/dat hett an­hiss­t
wi hebbt an­hiss­t
ji hebbt an­hiss­t
se hebbt an­hiss­t
Kunjunktiv:
ik hiss an
du hisst an
he/se/dat hiss an
wi his­sen an
ji his­sen an
se his­sen an
Imperativ:
hiss an!
hiss­t an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + hissen