Utspraak op Platt: /afklɔːbaztɐn/
Verb
Sülven: af·kla·bas·tern
[1]
Randwoortschatt
Bispelen:
Dat Peerd hett en Schreck kregen un is afklabastert.
[2]
Randwoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik klabaster mi hier af un mien Baas süht dat eenfach nich.

Verbformen:

Infinitiv:
af­kla­bas­tern
PPP:
af­kla­bas­tert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kla­bas­ter af
du kla­bas­terst af
he/se/dat kla­bas­tert af
wi kla­bas­tert af
ji kla­bas­tert af
se kla­bas­tert af
Vergangen Tiet:
ik kla­bas­ter af
du kla­bas­terst af
he/se/dat kla­bas­ter af
wi kla­bas­tern af
ji kla­bas­tern af
se kla­bas­tern af
Perfekt:
ik heff af­kla­bas­tert
du hest af­kla­bas­tert
he/se/dat hett af­kla­bas­tert
wi hebbt af­kla­bas­tert
ji hebbt af­kla­bas­tert
se hebbt af­kla­bas­tert
Kunjunktiv:
ik kla­bas­ter af
du kla­bas­terst af
he/se/dat kla­bas­ter af
wi kla­bas­tern af
ji kla­bas­tern af
se kla­bas­tern af
Imperativ:
kla­bas­ter af!
kla­bas­tert af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + klabastern