Utspraak op Platt: /afklapm̩/
Verb
Sülven: af·klap·pen
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
de Hänn tohoopslahn
von twee Lüüd as Teken för wat
düütsch:
abklatschen
Hände
abschlagen
Hände
[2]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
sik afmarachen un denn nich mehr könen
düütsch:
zusammenbrechen
durch Überanstrengung
Bispelen:
He hett den ganzen Dag buten in’n Goorn arbeidt un is tolest afklappt.
[3]
Randwoortschatt
nich mehr bruukt
plattdüütsch:
döschen
mit en Döschflegel
düütsch:
dreschen
Bispelen:
Fröher hebbt se in’n Winter op de Deel mit de Flegels afklappt.

Verbformen:

Infinitiv:
af­klap­pen
PPP:
af­klapp­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klapp af
du klapp­st af
he/se/dat klapp­t af
wi klapp­t af
ji klapp­t af
se klapp­t af
Vergangen Tiet:
ik klapp af
du klapp­st af
he/se/dat klapp af
wi klap­pen af
ji klap­pen af
se klap­pen af
Perfekt:
ik heff af­klapp­t
du hest af­klapp­t
he/se/dat hett af­klapp­t
wi hebbt af­klapp­t
ji hebbt af­klapp­t
se hebbt af­klapp­t
Kunjunktiv:
ik klapp af
du klapp­st af
he/se/dat klapp af
wi klap­pen af
ji klap­pen af
se klap­pen af
Imperativ:
klapp af!
klapp­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + klappen

Tohoopsett Wöör:

Afklapper
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.