Utspraak op Platt: /anlɪɡn̩/
Verb
Sülven: an·lig·gen
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en Grenz delen
düütsch:
angrenzen
Bispelen:
Uns Acker liggt lieks an Köster sien an.
[2]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
mit Bidden drammen
düütsch:
drängend bitten
Bispelen:
He hett mi jümmer anlegen, dat ik em helpen mutt.
[3]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
Seefohrt
plattdüütsch:
en wissen Kurs hebben
Bispelen:
Wat liggt an? — Noorden Kurs.
[4]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
eng an de Huut ween
to’n Bispeel von Kledaasch
düütsch:
anliegen
Bispelen:
Dat Tüüg liggt glatt an.

Verbformen:

Infinitiv:
an­lig­gen
PPP:
an­le­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ligg an
du ligg­st an
he/se/dat ligg­t an
wi ligg­t an
ji ligg­t an
se ligg­t an
Vergangen Tiet:
ik leeg an
du leegst an
he/se/dat leeg an
wi le­gen an
ji le­gen an
se le­gen an
Perfekt:
ik heff an­le­gen
du hest an­le­gen
he/se/dat hett an­le­gen
wi hebbt an­le­gen
ji hebbt an­le­gen
se hebbt an­le­gen
Kunjunktiv:
ik leeg an
du leegst an
he/se/dat leeg an
wi le­gen an
ji le­gen an
se le­gen an
Imperativ:
ligg an!
ligg­t an!
Noordnedder­sassisch
Infinitiv:
an­lig­gen
PPP:
an­le­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ligg an
du ligg­st an
he/se/dat ligg­t an
wi ligg­t an
ji ligg­t an
se ligg­t an
Vergangen Tiet:
ik lagg an
du lagg­st an
he/se/dat lagg an
wi lag­gen an
ji lag­gen an
se lag­gen an
Perfekt:
ik heff an­le­gen
du hest an­le­gen
he/se/dat hett an­le­gen
wi hebbt an­le­gen
ji hebbt an­le­gen
se hebbt an­le­gen
Kunjunktiv:
ik lagg an
du lagg­st an
he/se/dat lagg an
wi lag­gen an
ji lag­gen an
se lag­gen an
Imperativ:
ligg an!
ligg­t an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + liggen

Tohoopsett Wöör:

an Anliggen Anligger
Riemwöör
Identische Wöör ››› Anliggen ❔︎
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.