Utspraak op Platt: /vɛçkɔːm̩/
Verb
Sülven: weg·ka·men
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
herstammen
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Wo kummst du von weg?
[2]
Opbowoortschatt
Bispelen:
Mien Mest is wegkamen. Hest du dat sehn?
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Wi mööt sehn, dat wi hier wegkaamt!
De Deef is den Schandarm wegkamen.
[4]
Opbowoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Wi hebbt Glück hatt, dat wi dor so goot bi wegkamen sünd!
[5]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Hest du dien oolt Radio noch? — Nee, dat is dormaals mit wegkamen.

Seggwiesen un Utdrück:

wegkamen över
[6]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
verknusen, verkraften
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
weg­ka­men
PPP:
weg­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam weg
du kumm­st weg
he/se/dat kumm­t weg
wi kaamt weg
ji kaamt weg
se kaamt weg
Vergangen Tiet:
ik keem weg
du keemst weg
he/se/dat keem weg
wi ke­men weg
ji ke­men weg
se ke­men weg
Perfekt:
ik bün weg­ka­men
du büst weg­ka­men
he/se/dat is weg­ka­men
wi sünd weg­ka­men
ji sünd weg­ka­men
se sünd weg­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem weg
du keemst weg
he/se/dat keem weg
wi ke­men weg
ji ke­men weg
se ke­men weg
Imperativ:
kaam weg!
kaamt weg!
Infinitiv:
weg­ka­men
PPP:
weg­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kumm weg
du kumm­st weg
he/se/dat kumm­t weg
wi kaamt weg
ji kaamt weg
se kaamt weg
Vergangen Tiet:
ik keem weg
du keemst weg
he/se/dat keem weg
wi ke­men weg
ji ke­men weg
se ke­men weg
Perfekt:
ik bün weg­ka­men
du büst weg­ka­men
he/se/dat is weg­ka­men
wi sünd weg­ka­men
ji sünd weg­ka­men
se sünd weg­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem weg
du keemst weg
he/se/dat keem weg
wi ke­men weg
ji ke­men weg
se ke­men weg
Imperativ:
kumm weg!
kaamt weg!
Infinitiv:
weg­ka­men
PPP:
weg­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam weg
du kümm­st weg
he/se/dat kümm­t weg
wi kaamt weg
ji kaamt weg
se kaamt weg
Vergangen Tiet:
ik keem weg
du keemst weg
he/se/dat keem weg
wi ke­men weg
ji ke­men weg
se ke­men weg
Perfekt:
ik bün weg­ka­men
du büst weg­ka­men
he/se/dat is weg­ka­men
wi sünd weg­ka­men
ji sünd weg­ka­men
se sünd weg­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem weg
du keemst weg
he/se/dat keem weg
wi ke­men weg
ji ke­men weg
se ke­men weg
Imperativ:
kaam weg!
kaamt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + kamen