Utspraak op Platt: /ʏmpakn̩/
Verb
Sülven: üm·pa·cken
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
anners packen/henleggen
düütsch:
umpacken
nedderlandsch:
ompakken
engelsch:
repack
Bispelen:
De Kisten staht ganz ünnerto. Wi mööt allens ümpacken, üm dor rantokamen.

Verbformen:

Infinitiv:
üm­pa­cken
PPP:
üm­pa­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pack üm
du pa­ckst üm
he/se/dat pa­ckt üm
wi pa­ckt üm
ji pa­ckt üm
se pa­ckt üm
Vergangen Tiet:
ik pack üm
du pa­ckst üm
he/se/dat pack üm
wi pa­cken üm
ji pa­cken üm
se pa­cken üm
Perfekt:
ik heff üm­pa­ckt
du hest üm­pa­ckt
he/se/dat hett üm­pa­ckt
wi hebbt üm­pa­ckt
ji hebbt üm­pa­ckt
se hebbt üm­pa­ckt
Kunjunktiv:
ik pack üm
du pa­ckst üm
he/se/dat pack üm
wi pa­cken üm
ji pa­cken üm
se pa­cken üm
Imperativ:
pack üm!
pa­ckt üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + packen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.