Utspraak op Platt: /afhʊkn̩/
Verb
Sülven: af·hu·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en Last von’n Rügg dalnehmen
düütsch:
absetzen
eine Last vom Rücken
engelsch:
take off
from the back
Bispelen:
De Muusfallenkeerl hett siene Kiep afhuckt un siene Woor wiest.

Verbformen:

Infinitiv:
af­hu­cken
PPP:
af­hu­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik huck af
du hu­ckst af
he/se/dat hu­ckt af
wi hu­ckt af
ji hu­ckt af
se hu­ckt af
Vergangen Tiet:
ik huck af
du hu­ckst af
he/se/dat huck af
wi hu­cken af
ji hu­cken af
se hu­cken af
Perfekt:
ik heff af­hu­ckt
du hest af­hu­ckt
he/se/dat hett af­hu­ckt
wi hebbt af­hu­ckt
ji hebbt af­hu­ckt
se hebbt af­hu­ckt
Kunjunktiv:
ik huck af
du hu­ckst af
he/se/dat huck af
wi hu­cken af
ji hu­cken af
se hu­cken af
Imperativ:
huck af!
hu­ckt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + hucken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.